حسين پناهی، دوباره کشف شد!
"ببخشيد پدر جان. راست می گن آدم وقتی پير ميشه دنيا رو خاکستری ميبينه؟"کجائی حسين خان که ما اوّل جوونی اين دنيای رذل نانجيب رو به جزء سياهی درش هيچ چيز نمی بينيم؟
خواستم سياسی بنويسم، گفتم در باز نشده تخته ميشه ميره. در ضمن اونايی که بايد بدونن ميدونن. از اظهر و امير گرفته و پيام تا اجنبيايی مثل ترنت خان آمپر چسبونده. تازه بهم گفتا، و راستشو بخوای تا حدودی خودمم ميدونستم، ولی گاس چون حرف از دلش اومده بود و خوب دم پخت شده بود، واسه همين چسبيد. هم به دهنم، هم به مغزم، هم به اقسا نقاط ديگه. گفت ديگه حرف مفته، هر چی بگی مفته، اينجا مرد عمل می خواد و ..... به قول بهمن "چطو شد؟"
چطور شد؟ آره اينطور شد که ياد حرف يارو افتادم و ديدم که ای بابا! ما که حرف بلديم، هر وقت رفتيم تو کار عمل اون وقت حرف سياسی هم خواهيم زد و دک پوز ملکم ايکس و فرد هپتن و غيره و ذلک رو هم مياريم پائين. ولی تا اون موقع...... تا اون موقع.
اين حسين خان پناهی بچه که بودم اصلا و ابدا به دلم نمی نشست. از هزار دستان، نه بابا، اسم اون سرياله که با خسرو شکيبائی خدا بيامرز بازی ميکرد چی بود؟ آره خلاصه اينکه ما بچه که بوديم تو اين کارهای آرتيستی نبوديم، حالاشم که هستيم دست و پا ميزنييم. ولی حق رو بايد به حق دار داد، الحق و ولانصاف اين تيکه که ازش تو youtuebe ديدم خيلی خنده دار و پر معنی بود. حتّی يه لحظه به فکر ترجمشم افتادم. ولی بعد از يه نگاه به ليست رفقا به اين نتيجه رسيدم که مترجم، تايپيست، ناشر، صحاف، فروشنده، خريدار و خونندش، اولی و آخری، آلفا و امگاش خودخودمم. واسه همين بی خيالش شدم. خدا بيامرزدش.
اصولاً کم و زياد تو کار فيلمم. بعضی وقتها تا خرخرم پر از فيلم و سريال و کوفت و زهر ماره. بعضی وقتهاهم فيلمهايی ميان و می رن و من هرگز اسم اونها رو نخواهم دونست. امروز بعد از کلاس دوميه گفتم گور بابای دنيا. امروز رو شاهونه تموم می کنم. رفتم سينما! چه شاهانه! رفتم و فيلم حرامزاده های شرم آور يا هر اسمی که بعداً باب خواهد شد رو ديدم. ظاهراً اسمش حرامزاده های لعنتيه. به هر حال فيلم جالبی بود. تمام شدنش رو با اون اطلاعات محدودی که از تاريخ آلمان نازی دارم تا حدودی برام غير منتظره بود. ولی اگه بگی يک لحظه پيدا کردم تو فيلم که اون رو جالبترين و يا مؤثرترين لحظه فيلم بدونم، اصلا! و من از اون تيپ افرادم که اصولاً دنبال چنين لحظاتی هستم. مثلاً تو فيلم "خون به پا خواهد شد" اونجا که سکوی نفتی به آتيش کشيده شده بود، من همونجا به يکی از بچه ها گفتم که اين فيلم اسکار امسال رو خواهد برد.
ولی روی هم رفته هم فيلم قشنگی بود و هم اينکه ديگه وقتش شده بود ترانتينو يه فيلم قشنگ بده بيرون. از کيل بيل تا به الان کاراش اصلاً به دلم ننشسته بود.
-عبدالّله آبگوشت
